• nebanner (4)

ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ

ΥΠΟΓΛΥΚΑΙΜΙΑ

Υπογλυκαιμίαείναι ο κύριος περιοριστικός παράγοντας στη γλυκαιμική διαχείριση του διαβήτη τύπου 1.Η υπογλυκαιμία ταξινομείται σε τρία επίπεδα:
• Το επίπεδο 1 αντιστοιχεί σε τιμή γλυκόζης κάτω από 3,9 mmol/L (70 mg/dL) και μεγαλύτερη ή ίση με 3,0 mmol/L (54 mg/dL) και ονομάζεται τιμή συναγερμού.
• Το επίπεδο 2 είναι γιαγλυκόζης αίματοςτιμές κάτω από 3,0 mmol/L (54 mg/dL) και θεωρείται κλινικά σημαντική υπογλυκαιμία.
• Το Επίπεδο 3 προσδιορίζει οποιαδήποτε υπογλυκαιμία που χαρακτηρίζεται από αλλοιωμένη ψυχική κατάσταση ή/και φυσική κατάσταση που χρειάζεται την παρέμβαση τρίτου για αποκατάσταση.
Αν και αυτά αναπτύχθηκαν αρχικά για αναφορά κλινικών δοκιμών, είναι χρήσιμα κλινικά κατασκευάσματα.Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται στην πρόληψη της υπογλυκαιμίας επιπέδου 2 και 3.
Η υπογλυκαιμία επιπέδου 1 είναι συχνή, με τα περισσότερα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να εμφανίζουν πολλά επεισόδια την εβδομάδα.Η υπογλυκαιμία με επίπεδα γλυκόζης κάτω από 3,0 mmol/L (54 mg/dL) εμφανίζεται πολύ πιο συχνά από ό,τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως.Η υπογλυκαιμία επιπέδου 3 είναι λιγότερο συχνή, αλλά εμφανίστηκε στο 12% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1 σε μια περίοδο 6 μηνών σε μια πρόσφατη παγκόσμια ανάλυση παρατήρησης.Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά υπογλυκαιμίας δεν έχουν μειωθεί, ακόμη και με πιο ευρεία χρήση αναλόγων ινσουλίνης και CGM, ενώ άλλες μελέτες έχουν δείξει οφέλη από αυτές τις θεραπευτικές προόδους.

https://www.sejoy.com/blood-glucose-monitoring-system/

Οι κίνδυνοι για υπογλυκαιμία, ιδιαίτερα υπογλυκαιμία επιπέδου 3, περιλαμβάνουν μεγαλύτερη διάρκεια διαβήτη, μεγαλύτερη ηλικία, ιστορικό πρόσφατης υπογλυκαιμίας επιπέδου 3, κατάποση αλκοόλ, άσκηση, χαμηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης, χαμηλότερα οικογενειακά εισοδήματα, χρόνια νεφρική νόσο και ΙΑΥ.Ενδοκρινικές παθήσεις, όπως ο υποθυρεοειδισμός, η ανεπάρκεια των επινεφριδίων και της αυξητικής ορμόνης και η κοιλιοκάκη μπορεί να επισπεύσουν την υπογλυκαιμία.Παλαιότερες βάσεις δεδομένων για τον διαβήτη τεκμηριώνουν με συνέπεια ότι τα άτομα με χαμηλότερα επίπεδα HbA 1c είχαν 2-3 φορές υψηλότερα ποσοστά υπογλυκαιμίας επιπέδου 3.Ωστόσο, στον Τύπο 1ΔιαβήτηςExchange Clinic Registry, ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας επιπέδου 3 αυξήθηκε όχι μόνο σε εκείνους των οποίων η HbA 1c ήταν κάτω από 7,0% (53 mmol/mol), αλλά και σε άτομα με HbA 1c πάνω από 7,5% (58 mmol/mol) .
Είναι πιθανό ότι η απουσία σχέσης μεταξύ της HbA 1c και της υπογλυκαιμίας επιπέδου 3 σε πραγματικές συνθήκες εξηγείται από τη χαλάρωση των γλυκαιμικών στόχων από άτομα με ιστορικό υπογλυκαιμίας ή συγχυτικούς παράγοντες, όπως ανεπαρκείς συμπεριφορές αυτοδιαχείρισης που συμβάλλουν και στα δύουπερ- και υπογλυκαιμία.Μια δευτερεύουσα ανάλυση της δοκιμής IN CONTROL, όπου η πρωτογενής ανάλυση έδειξε μείωση της υπογλυκαιμίας επιπέδου 3 σε άτομα που χρησιμοποιούν CGM, έδειξε αύξηση στο ποσοστό υπογλυκαιμίας επιπέδου 3 με χαμηλότερη HbA 1c, παρόμοια με αυτή που αναφέρθηκε στο DCCT.Αυτό σημαίνει ότι η μείωση της HbA 1c μπορεί να συνοδεύεται από υψηλότερο κίνδυνο υπογλυκαιμίας επιπέδου 3.
Θνησιμότητα απόυπογλυκαιμίαστον διαβήτη τύπου 1 δεν είναι ασήμαντο.Μια πρόσφατη δοκιμή σημείωσε ότι περισσότερο από το 8% των θανάτων για άτομα ηλικίας κάτω των 56 ετών ήταν από υπογλυκαιμία.Ο μηχανισμός για αυτό είναι πολύπλοκος, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών αρρυθμιών, της ενεργοποίησης τόσο του συστήματος πήξης όσο και της φλεγμονής και της ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας.Αυτό που μπορεί να μην αναγνωρίζεται είναι ότι η υπογλυκαιμία επιπέδου 3 σχετίζεται επίσης με σημαντικά μικροαγγειακά συμβάντα, μη καρδιαγγειακές παθήσεις και θάνατο από οποιαδήποτε αιτία, αν και πολλά από αυτά τα στοιχεία προέρχονται από άτομα με διαβήτη τύπου 2.Όσον αφορά τη γνωστική λειτουργία, στη μελέτη DCCT και EDIC, μετά από 18 χρόνια παρακολούθησης, η σοβαρή υπογλυκαιμία σε ενήλικες μέσης ηλικίας δεν φάνηκε να επηρεάζει τη νευρογνωστική λειτουργία.Ωστόσο, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες κινδύνου και συννοσηρότητες, περισσότερα επεισόδια σοβαρής υπογλυκαιμίας συσχετίστηκαν με μεγαλύτερες μειώσεις στην ψυχοκινητική και πνευματική αποτελεσματικότητα που ήταν πιο αξιοσημείωτες μετά από 32 χρόνια παρακολούθησης.Φαίνεται ότι οι ηλικιωμένοι με διαβήτη τύπου 1 είναι πιο επιρρεπείς σε ήπια γνωστική εξασθένηση που σχετίζεται με υπογλυκαιμία, ενώ η υπογλυκαιμία εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με γνωστική εξασθένηση.Τα δεδομένα CGM δεν ήταν διαθέσιμα στην εποχή DCCT και επομένως η πραγματική έκταση της σοβαρής υπογλυκαιμίας με την πάροδο του χρόνου δεν είναι γνωστή.
1. Lane W, Bailey TS, Gerety G, et al.;Πληροφορίες ομάδας.SWITCH 1. Επίδραση της ινσουλίνης degludecvs insulin glargine u100 στην υπογλυκαιμία σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1: η τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή SWITCH 1.JAMA2017;318:33–44
2. Bergenstal RM, Garg S, Weinzimer SA, et al.Ασφάλεια ενός υβριδικού συστήματος παροχής ινσουλίνης κλειστού βρόχου σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 1.JAMA 2016;316:1407–1408
3. Brown SA, Kovatchev BP, Raghinaru D, et al.;iDCL Trial Research Group.Εξάμηνη τυχαιοποιημένη, πολυκεντρική δοκιμή ελέγχου κλειστού βρόχου στον διαβήτη τύπου 1.N Engl J Med 2019;381:
1707–1717


Ώρα δημοσίευσης: Ιουλ-08-2022